اولین رابط بین شما و صدایی که از ضبط خودرو پخش می‌شود، هدیونیت نام دارد. درواقع هدیونیت همان کنسول اصلی است که در قدیم کاست درون آن قرار می‌گرفت و بعدها سی‌دی جایگزین آن شد. امروزه هم با پیشرفت تکنولوژی به کمک یک فلش USB یا به‌وسیله‌ی کابل AUX می‌توانید صدها آهنگ موجود در فلاش یا گوشی موبایلتان را از ضبط خودرو پخش کنید.
هدیونیت‌های اولیه جعبه‌های سنگین و ساده‌ای بودند که تنها رادیو روی آن وجود داشت. اما با مرور زمان با تغییراتی که روی آن‌ها اعمال شد، کاربر می‌توانست هدیونیت را کاملاً از محفظه‌اش بیرون بیاورد. پس از گذشت، چند سال شرکت‌های سازنده برای آسان‌تر شدن کار کاربر، هدیونیت را به‌گونه‌ای طراحی کردند که تنها کافی بود پنل یا قسمت جلویی آن را از جای خود در بیاورد.
پس از آن هدیونیت‌ها با مدل‌های نمایشگرشان سنجیده می‌شدند. مثلاً آن‌هایی که نمایشگر رنگی داشتند و به‌اصطلاح Demoدار بودند. طرفداران و نیز قیمت بیشتری داشتند. آن‌هایی که علاقه بیشتری به مقوله‌ی ضبط خودرو داشتند پخش‌های دوطبقه با نام 2DIN را خریداری می‌کردند. این هدیونیت‌ها روی خود نمایشگر داشتند و اندازه‌ی آن‌ها معمولاً ۶٫۱ و برخی نیز ۷ اینچ بود.
امروزه خودروهای فول آپشن کره‌ای و ژاپنی را می‌بینیم که به سیستم صوتی مجهز هستند. نمایشگر آن به‌صورت توکار بر روی داشبورد نصب شده است. این هدیونیت‌ها که با نام InDash نیز شناخته می‌شوند، علاوه بر اطلاعات آهنگ در حال پخش، تصویر دوربین دنده عقب را نیز نمایش می‌دهند. البته هدیونیت‌ها یا همان ضبط‌های خودرو برحسب ویژگی‌های ظاهری‌شان طبقه‌بندی نمی‌شوند. بلکه وجه تمایز اصلی آن‌ها، با خروجی‌ها و تعداد اتصال به آمپلی‌فایر، ساب‌ووفر، توییتر و سایر باندها مشخص می‌شود. اسپیکر همان باند یا بلندگو است. وظیفه آن پخش صدای خروجی توسط هدیونیت می‌باشد. کوشش اصلی کارشناسان سیستم‌های پخش خودرو در همین بخش است که بر دریافت باکیفیت‌ترین و بلندترین صدا تمرکز دارد.
دیدگاه خود را بنویسید